Köpeklerde Glikojen Depo Hastalığı

Köpeklerde Glikojenoz

Glikojenoz olarak da bilinen glikojen depo hastalığı, vücutta glikojenin metabolize edilmesinden sorumlu enzimlerin eksik veya kusurlu aktivitesi ile karakterize edilir. Vücudun metabolik gereksinimleri için glikoza dönüşerek hücrelerde kısa süreli enerji depolanmasına yardımcı olan ana karbonhidrat depolama malzemesi olan glikojenin birikmesine yol açan çeşitli tiplerde nadir görülen kalıtsal bir hastalıktır. Dokulardaki bu anormal birikim, karaciğer, kalp ve böbrekler dahil olmak üzere çeşitli organların genişlemesine ve işlev bozukluğuna neden olabilir.

Köpekleri etkilediği bilinen dört tip glikojenoz vardır ve bazı türler bunlardan bazılarına diğerlerinden daha duyarlıdır. Daha yaygın olarak von Gierke hastalığı olarak bilinen Tip Ia, öncelikle Malta yavrularında görülür; Tip II, Pompe hastalığı, Laponya köpeklerinde görülür ve genellikle yaklaşık altı aylıkken başlar; Tip III, Cori hastalığı, genç dişi Alman Çobanlarında görülür; ve Tip VII, iki ila dokuz yaşları arasındaki İngiliz Spring Spaniel”””leri etkiler.

Belirtileri ve Türleri

Genellikle Malta yavrularında bulunan Tip Ia, altmış günlükken gelişme geriliği, zihinsel depresyon, düşük kan şekeri (hipoglisemi olarak bilinen bir durum) ve nihayetinde ölüm (veya semptomlardan kaçınmak için ötenazi) ile sonuçlanabilir.

Genellikle Laponya köpeklerinde bulunan Tip II, kusma, ilerleyici kas zayıflığı ve kalp anormallikleri ile karakterizedir. Ölüm genellikle iki yaşından önce gerçekleşir.

Genellikle Alman Çobanlarında bulunan Tip III, depresyon, halsizlik, büyüme geriliği ve hafif hipoglisemi ile sonuçlanır.

İngiliz Spring Spaniel”””de bulunan Tip IV, kırmızı kan hücrelerinin yok edildiği bir durum olan hemolitik anemi ve (vücutta oksijenin taşınmasına yardımcı olan) hemoglobin proteininin hastanın vücudunda anormal derecede yüksek konsantrasyonda olduğu bir durum olan hemoglobinüri ile sonuçlanır. idrar.

Nedenler

Çeşitli glikojenoz biçimlerinin tümü, vücuttaki glikoz metabolize eden enzimlerdeki bir tür eksiklikten kaynaklanır. Tipler spesifik enzim eksikliği ile ayırt edilir. Köpeklerde, Tip Ia glukoz-6-fosfataz eksikliğinden, Tip II asit glukozidaz eksikliğinden, Tip III amilo-1 ve 6-glukosidaz eksikliğinden ve Tip VII fosfofruktokinaz eksikliğinden kaynaklanır. Kedilerde bulunan Tip IV, glikojen dallanma enziminin eksikliğinden kaynaklanır.

Teşhis

Teşhis prosedürleri, semptomlara ve eldeki glikojen depolama hastalığının şüphelenilen tipine bağlı olarak değişecektir. Bir doku enzim analizi ve glikojen seviyelerinin belirlenmesi kesin tanı olarak hizmet edebilir. Diğer testler, kalpten gelen elektrik çıkışını değişiklikler için kontrol etmek için idrar analizi, genetik testler ve elektrokardiyografiyi (EKG) içerebilir.

Tedavi

Bakım, teşhis edilen glikojen depo hastalığının tipine ve semptomların ciddiyetine bağlı olarak değişecektir. Köpeklerdeki Tip Ia ve III, tehlikeli derecede düşük kan şekeri krizini yönetmek için intravenöz (IV) dekstroz uygulanmasını gerektirebilir. Ne yazık ki, bu durumun uzun vadeli yönetimi boşuna. İlgili hipoglisemi, yüksek karbonhidratlı bir diyetin sık kısımlarını besleyerek diyetle de düzenlenebilir.

Yaşam ve Yönetim

Teşhis üzerine, köpeğinizin hipoglisemi için sürekli olarak izlenmesi ve tedavi edilmesi gerekecektir. Ancak bu durumu tersine çevirmek için yapılabilecek pek bir şey yoktur. Glikojenozdan muzdarip çoğu hayvan, fiziksel sağlıklarının giderek bozulması nedeniyle ötenazi edilir.

Önleme

Bu kalıtsal bir hastalık olduğundan, gelecekteki vaka olasılığını önlemek için glikojen depo hastalığı geliştiren hayvanlar yetiştirilmemeli veya bu tür hayvanların ebeveynleri yeniden yetiştirilmemelidir.