İran Kedisi Özellikleri ve Bakımı Hakkında Her Şey

İran kedisi, kedi dünyasının çekici kedilerindendir. Güzel, akıcı tüyü, tatlı yüzü ve sakin kişiliği bir araya gelerek onu en popüler kedi ırkı haline getirdi. Bakımlıdır ve bazı sağlık sorunları vardır, ancak çoğu için görünüşü ve kişiliği bu dezavantajların üstesinden gelir.

İran Kedisi Özellikleri ve Bakımı Hakkında Her Şey

Genel Bakış

İran kedisi, tatlı ve yumuşak bir ifadeye, yuvarlak çizgilere sahip, yoğun kemikli, dengeli bir kedidir. Bu kedinin büyük yuvarlak kafasında birbirinden ayrılmış büyük yuvarlak gözleri, küçük kulakları ve düz bir burnu vardır. Uzun kalın tüy, İran kedinin hatlarını yumuşatır ve görünümdeki yuvarlaklığı vurgular.

İran kedisi iki tipte gelir: gösteri ve geleneksel. Büyük yuvarlak bakır gözler, kısa gövdesi, bacaklarının üzerinde ağır kemikli, akıcı bir kuyruk tüyü vardır. Bebek yüzlü olarak da bilinen geleneksel İran kedisinin, burnu normal uzunluktadır ve ona tatlı bir ifade verir. Her iki türün de birçok renk ve desende gelen uzun, göz alıcı bir postu vardır ve her ikisi de aynı harika kişiliği paylaşır.

İranlının tatlı, nazik yüzü, bir hercai menekşenin yüzünü güneşe çevirmesi gibi, onu sahiplenen insanlara bakmak için yukarı kalkar. Etkileyici gözleri ve yumuşak, melodik sesiyle iletişim kurar. İran kedisi, dinlendirici ve iddiasız bir kişiliğe sahip bir kucak kedisinin özüdür. Sarılmayı sever ama aynı zamanda oyuncu ve meraklıdır. O bir zıplayıcı ya da tırmanıcı değil, bunun yerine bir sandalyede ya da kanepede güzelce poz vermek ya da en sevdiği tüy oyuncağıyla oynamayı tercih eder. İran kedileri sakin, öngörülebilir bir ortamı tercih ederler, ancak ihtiyaçları anlaşıldığı ve karşılandığı sürece, gürültülü bir aileye karşı yeterince uyum sağlayabilirler.

Çoğu insan İran kedisini gözünde beyaz bir kedi olarak canlandırır, ancak İran kedilerinin çok sayıda çarpıcı renk ve desende olabileceğini burada belirtmekte yarar görüyoruz. İran kedilerinin her gün tımar edilmeye ihtiyaçları vardır. Temiz ve hoş kokulu kalabilmesi için düzenli banyolara ihtiyacı vardır. Onu eve getirir getirmez bir yavru kediyi banyoya sokun, böylece onu kolayca kabul etmeyi sağlamış olacaksınız.

İran Kedisi Tarihi

İran kedileri, favori bir ırk olarak uzun bir saltanat sürdüler ve 1871’den beri öne çıktılar. İran kedileri 125 yıldan daha uzun bir süredir varlar. Modern Pers ve Angora ırklarının ataları da dahil olmak üzere uzun tüylü kediler, dönemin belgelerine göre, Pers (şimdi İran) ve Türkiye’den gelen Roma ve Fenike kervanları tarafından tanıtılan, ilk olarak 1500’lerin ortalarından sonlarına kadar Avrupa’da görüldü. Araştırmacılar, uzun tüyler için çekinik genin, İran’ın soğuk dağlık bölgelerindeki kedi popülasyonunda mutasyon yoluyla kendiliğinden ortaya çıktığına inanıyorlar.

Pietro della Valle (1586-1652) adlı bir İtalyan gezgin, 1600’lerde Avrupa dünyasına İran kedilerini getirmesiyle tanınır. Voyages de Pietro della Valle el yazmasında hem Ankara hem de İran kedilerinden bahsedilmektedir. Persleri çok uzun, ipeksi, parlak kürklü gri olarak tanımladı. Kedilerin İran’ın Horasan eyaletinde ikamet ettiğini ve Portekizlilerle birlikte Hindistan’dan geldiklerini kaydetti.

Diğer gezginler İran ve Ankara kedilerini önce Fransa’ya sonra da İngiltere’ye getirerek uzun yıllar “Fransız kedileri” olarak anılmalarına neden oldu. Bu kediler İngiltere’de hızla popüler oldu. Bu süre boyunca ve sonraki yüzyıllar boyunca, Türk Angora ve Pers çeşitleri (diğerlerinin yanı sıra) yaygın olarak karıştırıldı. İlk başlarda Angoralar ipeksi beyaz kürkleriyle tercih ediliyordu. Ancak sonunda, İngilizler daha stoklu versiyonu tercih etmeye başladılar. 1871’e gelindiğinde, Pers ve Angora arasında belirgin farklılıklar görülebiliyordu, ilki küçük, yuvarlak kulaklı ve ikincisi ince ve uzun kulaklı idi.

1900’lerin başında, İran kedileri ezici bir şekilde popüler hale geldi. Mavi İran kedileri özellikle ödüllendirildi, çünkü muhtemelen Kraliçe Victoria iki çocuğun gururlu evcil hayvan ebeveyniydi. 1900’lerin başında, İran kedilerinin yanı sıra Angora ve Rus Uzun Tüylülerin sadece Uzun Tüylü olarak bilinmesine karar verildi, bugün de devam eden bir politika. Her renk İngiltere’de ayrı bir cins olarak kabul edilir.

İran kedileri 1800’lerin sonlarında Amerika’ya getirildi ve orada coşkuyla karşılandılar. İranlı, rekabeti hızla bir kenara itti ve hızla en iyi kedi olarak yerini aldı. Amerikan Farsçası benzersiz bir tarz geliştirdi ve bugün gördüğümüz tipe dönüştü. Kuzey Amerika’da açık ara en popüler soyağacı cinsidirler. Kuzey Amerika’da İran kedileri, renginden bağımsız olarak bir cins olarak kabul edilir. Renkler ve desenler, cins içindeki bölümlerdir.

İran kedileri Mizaç ve Kişilik

İran kedileri, sakin bir ortamı ve onlara iyi davranan insanları seven nazik, sessiz kedilerdir. Daha atletik kedilerin aksine , kitaplığınızın veya şömine rafınızın yüksekliğini ölçeklendirmek için bir kanepede uzanmayı tercih ederler. Çocuklar, onu sadece evcilleştirmekle yetindikleri ve onu etrafta sürüklemedikleri veya giydirmedikleri sürece İranlılar tarafından kabul edilebilir. Öte yandan, İranlı küçük bir kızın çay partisinde hoş bir konuk olabilir ve kanepesinde güzel bir şekilde poz vermek için geri dönmeden önce bir tavus kuşu tüyüne terbiyeli bir şekilde vuracaktır. Genel olarak, çocukların bu kediye hak ettiği nazik saygıyla davrandığından emin olun.

İran kedileri sizi sessiz bir miyavla karşılayabilir, ancak çoğu durumda gözlerinin onun yerine konuşmasına izin verir. Yalnız zaman geçirmeyi umursamıyor ama varlığınız onu her zaman mutlu edecek. Bir seyahate çıktığınızda, onu yabancı bir yere bindirmektense, bir evcil hayvan bakıcısının gelip ona kendi tanıdık ortamında bakması daha iyi olabilir.

İran Kedileri Sağlığı İle İlgili Bilmeniz Gerekenler

Tüm insanların belirli bir hastalığı kalıtım yoluyla alma potansiyeli olduğu gibi, tüm kediler de genetik sağlık sorunları geliştirme potansiyeline sahiptir. Irkında herhangi bir sağlık veya genetik problem olmadığını iddia eden yetiştirici ya yalan söylüyordur ya da ırk hakkında bilgi sahibi değildir. Yavru kedilere sağlık garantisi vermeyen, cinsinin yüzde 100 sağlıklı olduğunu ve bilinen bir sorunu olmadığını söyleyen ya da yavrularının ana bölümünden izole edildiğini söyleyen hiçbir yetiştiriciye itibar etmeyin.

İran kedilerinin endişelenebilecek kalıtsal sağlık sorunları vardır. Bunlar arasında polikistik böbrek hastalığı (PKD), ilerleyici retinal atrofi (PRA), hipertrofik kardiyomiyopati (HCM), mesane taşları, sistit (mesane enfeksiyonları) ve karaciğer şantları bulunur. Sorumlu yetiştiriciler bu sorunlardan kaçınmak için adımlar atar.

Polikistik böbrek hastalığı, böbreklerin kistik dejenerasyonuna ve nihayetinde böbrek fonksiyon bozukluğuna neden olan kalıtsal bir durumdur. Bir veya iki böbreği etkileyebilir. Bazı kedilerde çok daha erken ortaya çıkabilmesine rağmen, hastalık belirtileri başlangıçta 7 ila 10 yaşları arasında ortaya çıkar. Saygın yetiştiriciler, PKD içermeyen yetiştirme programları oluşturmak için çalışıyor. Yetiştiriciden yavru kedinin her iki ebeveyninde de ultrasonda tespit edilebilen böbrek kistlerinin bulunmadığına dair kanıt isteyin.

Prevalansı bilinmemekle birlikte, Perslerde progresif retinal atrofinin kalıtsal bir formu görülür. Perslerde PRA, yaşamın erken dönemlerinde, dört ila sekiz haftalıkken görme sorunlarına neden olur ve hızla ilerler. Kediler 15 haftalık olduklarında tamamen kör olabilirler. Fars kedilerinde PRA’nın çikolata veya sivri ( Himalaya ) çizgilerden gelenlerle sınırlı olduğunu duymuş olabilirsiniz , ancak yakın tarihli bir çalışmada böyle bir ilişki bulunamadı. Bu, PRA’nın türde şu anda inanıldığından daha yaygın olabileceği anlamına gelir. Hangi genin hastalığa neden olduğunu belirlemek ve bu hastalığın taşıyıcısı olan kedileri belirlemek için genetik bir test geliştirmek için bir çalışma yürütülmektedir. Diğer birçok ırk, İranlıları outcross olarak kullandığından, PRA gibi sağlık sorunları diğer ırklara hızla ve geniş çapta yayılabilir.

Persler sağlıklı ve dinç olmalı, normal nefes alabilmeli ve sadece normal miktarda gözyaşı üretebilmelidir. İran kedilerinin belirgin bir nefes alma sorunu olmasa da düz yüzlü ırklar ısıya karşı hassastır. Sıcak havalardan korunan, klimalı bir konfor içinde yaşamaları gerekir. Pek çok havayolunun, solunum sıkıntısı ve hatta stresli koşullarda ölüm potansiyelleri nedeniyle (başka nedenlerle de önerilmez) kargo bölümünde taşımayacağını unutmayın.

Evinize yeni bir kedi yavrusu aldıktan sonra, onu en yaygın sağlık sorunlarından biri olan obeziteden korumanız gerektiğini unutmayın. Bir İran kedisini olması gereken ağırlıkta tutmak, genel sağlığını korumanın en kolay yollarından biridir. Yaşam boyu daha sağlıklı bir kedi için önleyici bakımı asla göz ardı etmek istemezsiniz.

İran Kedisi Bakımının Temelleri

Etrafında dolaşmak yok: İran kedisi yoğum ve titiz bir bakım gerektirir. Kürkü her gün paslanmaz çelik bir tarakla taranmalıdır. Tüylerindeki dolaşıklık ve düğümlenmeler bir kedi için acı verici olabilir ve gevşek tüyler tüm kıyafetlerinize ve mobilyanıza bulaşır, böylece kürk bakımı için gereken zamanı harcamanın faydasını görebilirsiniz.

Bir İran kedisi, rengine bağlı olarak ipeksi, parlak bir kürke veya yumuşak, pamuksu bir dokuya sahip olabilir. Yumuşak kürkün dezavantajı, daha kolay karışması ve ek bakım süresi gerektirmesidir.

Günlük taramaya ek olarak, İran kedileri haftalık olarak yıkanmalıdır. Yavru kedinizi alır almaz bu uygulamaya başlayın, umarım sizinle vakit geçirmenin özel bir parçası olarak bunu dört gözle bekleyecektir. Kürkü kurutun (kedinin yanmasını önlemek için en düşük ısı ayarını kullanmalısınız), hareket halindeyken tarayın.

Basık yüzü nedeniyle, İran kedisinin gözleri yırtılma eğilimi gösterebilir. Çirkin lekelenmeleri önlemek için yüzünü her gün, özellikle göz altlarını yıkayın veya silin. Tırnakları gerektiği gibi kesin ve dişleri veteriner onaylı evcil hayvan diş macunu ile düzenli olarak fırçalamayı unutmayın.